Home sweet home

En toen waren we weer in ons eigen huisje, terug in Bladel! Het is vreemd, vertrouwd, super fijn om familie en vrienden weer te zien, en het voelt even alsof we helemaal niet weg zijn geweest! En dat terwijl we nog vol met uitpakken bezig zijn en nog midden in de jetlag zitten.

Maar eerst even terug naar de laatste 10 dagen in Amerika. Zaterdag de 6e zijn we wederom bij 2 dealers langs geweest. De ene wilde hem kopen voor een vergelijkbare prijs als de rest, de ander wilde hem wel 'under consignment' voor ons verkopen. De eerste waren gewone Amerikanen en kwamen betrouwbaar over, de tweede waren gladjakkers (gebruinde huid, gebleekte tanden, sportschool-gespierd en vooral smooth-talking). En dan klinkt het aanbod van under consignment wel erg goed, maar als het te goed klinkt om waar te zijn, moet je het wel doen dan? Na veel wikken en wegen, gekeken naar de zeer beroerde reviews van de 2e partij, hebben we besloten het zekere voor het onzekere te nemen. We verkopen hem direct, dan zijn we er ook vanaf. De prijs is precies de helft waarvoor we hebben gekocht, en we besluiten er verder niet te lang meer bij stil te staan.

Zondags zijn we naar het Childrens museum in Olympia geweest, waar de kinderen de hele dag binnen konden spelen. Het regende deze dag ook, dus dat kwam mooi uit. Vooral het winkeltje, keukentje en restaurantje om in te spelen waren in trek dus hebben Michel en ik veel verschillende maaltijden 'geproefd' en vooral veel gekeken naar een stel heel enthousiaste kinderen die tussendoor bijna geen tijd hadden om een broodje te gaan eten! Een geslaagde dag dus. De dag erna hadden we dezelfde camping geboekt als enkele dagen eerder, aan het meer in Bellevue. Jorrit had al snel een vriendje gevonden en daar heeft hij 2 dagen lang mee gespeeld. Zelfs nog even gezwommen (en het was echt niet warm), dus die heeft zich prima vermaakt. Ook Fenna vond aansluitig bij wat oudere meisjes en zo hebben wij een boekje gelezen, vast wat dingen geregeld en ingepakt en verder gewoon gerelaxt op de camping.

 Woensdags hebben we een huurauto opgehaald en zijn we naar de dealer gereden om de transactie vast in gang te zetten. We mochten daar ook 3 dagen blijven overnachten (om hotelkosten te besparen), dus dat was ideaal! Om niet hele dagen op hun parkeerterrein te hangen zijn we donderdags downtown Seattle gaan bekijken. Vooral PikeMarket, die bekend staat om een viskraam waar ze vol enthousiasme de vissen naar elkaar gooien om in te pakken. Ik had ze wel eens bij Oprah gezien (laaaaaaaaaaaaang geleden) en Michel ooit binnen een cursus van zijn werk dus wij waren benieuwd! Nu waren ze natuurlijk niet zo enthousiast als toen er camera's bij kwamen kijken, maar toch was het erg leuk om te zien. De markt bleek enorm en dus hebben we een tijd rondgestruind in van alle verschillende winkeltjes. Ook hebben we nog een beetje rondgelopen door de hoofdstraat en toen hielden we het weer voor gezien.

Vrijdags was een dag van een hele andere orde, want al een hele tijd geleden hadden wij kaartjes geregeld voor de Vans Warped Tour: een rockfestival wat rond toert door de Verenigde Staten waar onze favoriete band zou komen: the Interrupters! De nieuwe CD hadden we al, maar omdat de kinderen vooral de 1e cd kenden hoopten we op veel oude nummers. Er kwamen nog meer leuke bands (vond ik), dus ook eerder in de middag heb ik rond gekeken op verschillende podia, en hebben we vast hun kraampje gevonden, waar later op de dag ook de handtekeningen sessie gehouden zou worden.
Eind van de middag was het dan zo ver: ze begonnen met spelen! Het was niet druk bij hun podium dus we stonden op de 3e rij! Kinderen op de schouders en zingen maar, want ja, het waren bijna allemaal oude nummers en dus kenden we ze allemaal. Jorrit was helemaal onder de indruk dat hij ze eindelijk zag en zowel Jorrit en Fenna vonden het super (en wij ook)! Daarna in de rij voor de handtekeningen, Jorrit had zelfs bloemen geplukt voor de band, wat ze erg leuk vonden. Een paar handtekeningen en foto's rijker sloten wij de dag erg tevreden af!

Zaterdags hebben we dan echt afscheid moeten nemen van onze camper en hebben we de laatste spullen ingeladen om daarna naar een hotel te rijden. Hier overnachten we nog 2 nachtjes voordat we het vliegtuig nemen. En buiten nog een klein winkel-uitje naar de nabijgelegen Mall en een laatste avondje uit eten hebben we niet heel veel gedaan. Een hotelkamer alleen was al avontuur genoeg (en er was ook een zwembadje in het hotel). Maandags was het tijd om te gaan en de vlucht is eigenlijk perfect gegaan. Met een uurtje vertraging en een verdwenen kinderstoel, die we 20 minuten later toch nog vonden, konden we oma en René eindelijk die lang verwachte knuffel geven in de aankomsthal. Wat fijn om er eindelijk te zijn! En na een goede trein/auto reis naar huis stapten we eindelijk over onze eigen drempel, om daar nog meer familie en vrienden te ontmoeten!

En dat brengt onze reis tot zijn einde! Wat fijn om terug te kijken op een reis die geweldig goed verlopen is en waar we enorm van hebben genoten! Om af te sluiten heb ik nog een klein vragenrondje door de familie gedaan wat de hoogte- en dieptepunten van deze reis waren

Favoriete stad:
Jorrit en Michel: Vegas!!!! (de een voor de verkleden mensen op straat, de ander voor de gokkasten, maar toch)
Fenna: had liever speeltuinen
Marijke: New Orleans

Leukste op reis:
Jorrit: Alle dagen samen zijn en indianen dansen
Fenna: alle speeltuinen uitproberen
Michel: alle tijd voor en met elkaar
Marijke: zelfde als Michel + nieuwe plekken ontdekken en uitproberen

Minst leuk op reis:
Jorrit: veel uren rijden
Fenna: dat je niet even op en neer naar NL kunt, daarom wilde ze op het einde wel naar huis
Michel en Marijke: alle dagen met z'n 4en in een camper is soms ook een beetje teveel van het goede. Alle tijd voor elkaar gaat zo ook wel eens tegenwerken dus! Tijd voor wat meer afstand en je eigen ding doen klinkt helemaal niet verkeerd op het moment.

Ik wil jullie allemaal ontzettend bedanken voor het volgen van onze blog en alle leuke reacties die we daarbij kregen. Wat is het internet dan toch fijn, want zo voelt thuis helemaal niet zo ver weg! Maar de volgende keer ontmoeten we elkaar weer in real live, en dat is toch nog net wat gezelliger dan online ;)

Zoals ze in de VS zeggen: Have a good one!