Van Bedrock (Yabba Dabba Doo!!!) naar Vegas

Vanmorgen ging de wekker op tijd, want we gingen via Skype op kraamvisite bij baby Jits! En nu ben ik 's morgens niet zo'n ster, maar vandaag was het geen probleem door de leukste wekker ooit. Ik werd wakker gezongen en keek daarna een versierde camper in. Waar mijn verjaardag in Nederland vaak een gepland feestje samen met Michel is was het dit jaar van een heel andere orde, alleen al omdat het al de hele week onderwerp van gesprek is in ons huis op wielen (hoeveel nachtjes nog mama??). Ook de cadeau's waren heel anders dan normaal, maar daar kom ik later op terug.

Want we zijn al weer een heel eind verder richting de westkust getrokken de afgelopen 12 dagen. Alvast een waarschuwing: het wordt een lang verhaal!
De vorige keer dat ik schreef verbleven we bij Mesa NP en vanuit daar zijn we richting Arches NP gereden, in Utah. Nadat we eerst even het visitors center hebben bezocht zijn we op zoek gegaan naar een camping aan de rivier. Er zouden 7 campings zijn, allemaal 1st come, 1st serve. Uiteindelijk was het bij nummer 6 pas raak, en dan begin je toch een beetje te zweten! Maar niks aan de hand, in camping 'the big bend' (huh, daar waren we toch al geweest?) hadden we een ruime plek.
De volgende dag hebben we de Arches bezocht. We zijn begonnen met de, voor ons, langste wandeling richting de Landscape Arch, wat vooral lekker warm was. Na deze was Delicate Arch aan de beurt en daarna Double Arch, voor ons de indrukwekkendste omdat we er helemaal in konden klimmen (maar klimmen is gemakkelijker dan afdalen, dus dat was nog even spannend op de weg naar beneden). Als laatste hebben we een rondje rondom Balanced Rock gelopen, waarna we het voor gezien hielden. Wat een bijzondere rotsformaties in zo'n park en wat interessant om te leren hoe de bogen zich zo vormen!

Vanuit Arches zijn we naar Bluff gereden, een gehucht midden in The Wild Wild West, op weg naar Monument Valley. Bluff heeft een historie van blanke pioniers, gezinnen die met dynamiet zich een weg door de bergen baanden, om een nieuw dorp te stichten midden in dit Indianen gebied. In Bluff hebben ze er een openlucht museum aan gewijdt waar je middels persoonlijke vertellingen hoort hoe dit in die tijd ging. Onderhandelen met Indianen was vooral een belangrijke taak, wat niet altijd even soepel verliep. Kinderen konden zich er ook verkleden, lasso werpen en cowboy en indiaantje spelen, dus ook Jorrit en Fenna hadden het goed naar hun zin.
Na een nachtje Bluff zijn we via Monument Valley naar Page gereden. Het plan was om nog wat dingen te bezoeken in Monument Valley, maar met de camper konden we niet rondrijden in de Valley en de buggytochten waren niet echt binnen budget, dus zijn we weer verder gegaan. Niet voordat Michel ons entreegeld terug heeft weten te regelen (we waren ook net 15 minuten binnen, niet verder gekomen dan de parkeerplek), kunnen we weer een ijsco voor halen!

In Page is niet heel veel te doen, op de Antelope Canyon tochten na. Daar kwam nogal wat volk op af, de Walmart zag er uit als een gemiddelde camping! Verder was het een heel relaxed dorp, dus dat was prima vertoeven (jammer dat het regende). Voor de dag erna had ik een Antalope Canyon tocht geboekt en omdat het dorp precies op een tijdzonegrens ligt zijn we er op tijd heen gegaan, zodat we hem niet zouden missen. Het was bewolkt deze dag, wat voor de canyon wel eens erg jammer zou kunnen zijn. Echter, op het moment dat wij beneden waren, was er toch een zonnetje door de wolken. Het is niet vaak dat foto's mooier zijn dan de werkelijkheid, maar bij Antelope canyon is dat wel het geval. De foto's spreken voor zich, maar ook zonder de foto's was het een leuke tocht!

Na 2 nachten Page was het vorige week zondag tijd voor de Grand Canyon. Wij waren erg benieuwd naar dit park waar ieder jaar zoveel mensen op af trekken! Eerst wilden we nog naar een Navajo museum in een nabij dorp, maar deze bleek jammer genoeg dicht (en de dag erna ook nog), dus hebben we de speeltuin aan de overkant van de straat maar bezocht. Hierdoor waren we in de middag pas bij de Canyon en besloten daarom alleen naar het 1e uitkijkpunt (een uitkijktoren) te rijden en daarna de camping op te zoeken. Dat eerste uitkijkpunt was direct prachtig, wat een mooie vergezichten! We waren zeker onder de indruk van miljoenen jaren natuurgeweld om tot dit te komen! Na een uur bij de uitkijktoren besloten we door te rijden naar onze meest originele camping tot nu toe: de Flinstone Camping in Bedrock (of Valle). Bij Fred's Diner, Wilma's Laundry en Barneys Grocery's konden we zo terecht. Jammer genoeg was de camping de afgelopen jaar niet geweldig meer onderhouden, ik denk dat hij vroeger (in de tijd dat de Flinstones nog populair waren) nog veel leuker was. Wij hebben er in ieder geval prima geslapen! De volgende dag zijn we terug naar de South Rim van de Grand Canyon gereden en hebben we een wandeltocht van zo'n 4 km gelopen langs de rand van de Canyon. Het ene mooie plaatje na het andere, soms op overbevolkte plekken, soms met nauwelijks iemand in de buurt. Na deze wandeling hebben we de camping in het park opgezocht om even een wasje te draaien om daarna bij  Fred en Wilma de dag af te sluiten.

Ons plan was eigenlijk om een paar dagen langer te blijven, maar eerlijk gezegd hadden we na zoveel parken achter elkaar het gevoel dat we het wel even gezien hadden.
Doordat we bij elkaar een week aan dagen opgespaard hadden die 'over' zijn hadden we al een paar dagen eerder besloten deze dagen in Las Vegas te gaan besteden. En dat stond vooral Michel nogal aan, en dus zijn we dinsdag, via Kingman waar we de camper even flink hebben laten wassen, in Vegas aangekomen. Onderweg nog even de Hooverdam aangedaan, maar het meest interessante daar was dat we gecheckt werden op illegale reizigers. Op het moment dat we bij de Big Bend (aan de Mexicaanse grens waar ze enkel de rivier over hoeven om het land in te komen) gecontroleerd werden keek er niemand binnen, maar nu checkte iemand toch onze wc! Ja.. je zult maar iemand de Hooverdam mee insmokkelen..
In Las Vegas aangekomen zijn we begonnen bij Walmart, het was immers al laat. De volgende ochtend stonden we rond 9 uur al bij de receptie van de camping (aan de overkant van de straat) en dus lagen we om 9.20 in het zwembad! Met 32 graden was dat niks te vroeg. De hele dag hebben we niks meer gedaan dan gezwommen, gerelaxed en 's avonds nog een ritje over de Strip.

De dag erna wilden we naar de Strip, maar toen we bij de shuttlebus aankwamen bleek die vol te zitten en dus hebben we de andere shuttle genomen richting downtown. Daar zit Fremont Street, waar ook vanalle casino's en andere zaken zitten. Zo was daar het heart-attack burgerrestaurant (waar je gratis mag eten als je zwaarder dan 350LBS bent), met de bediening in verpleegster/dokter outfit. Vorig jaar heeft iemand hier echt een hartaanval gehad trouwens, ben benieuwd of die outfit's toen iets uithaalden.
Ook zit er downtown een containerpark. Allemaal winkeltjes en barretjes/lunchrooms in van die oude zeecontainers met in het midden een leuke speeltuin voor de kinderen. Helemaal prima dus, we hebben er een tijdje relaxed rondgehangen en lekker geluncht. En halverwege de middag snel terug naar de camping voor de volgende duik!

Vrijdags was het dan echt tijd om naar The Strip te gaan. The Venetian was echt bizar groot, met gondels binnen (Jorrit vond de lucht boven ons, wat geen echte lucht was maar gewoon het plafond, helemaar bijzonder) en vanuit daar hebben we ook nog Circus Circus en Treasure Island bezocht. Daarna zijn we opgesplitst en ben ik met de kinderen naar de camping terug gegaan terwijl Michel richting Bellagio ging om te roulette.
Gisteren hebben we Red Rock Canyon opgezocht, daar waar alle mensen uit Vegas heen trekken in het weekend om de natuur te bezoeken. Het is een leuk park waar je kunt rotsklimmen en ze ook een leuke kinderwandeling hadden die naar een waterval leidt. Hierna even verjaardag inkopen gedaan (lees: taart gehaald) en de dag wederom in het zwembad afgesloten. We hebben er al een lekker kleurtje van gekregen!

En toen was het vanmorgen zover. Het eerste berichtje kwam gisteren al vanuit Nieuw Zeeland binnen (al met al ben je zo 2 dagen jarig) en vanmorgen werd ik dus wakker gezongen. Een paar mooie tekeningen rijker, een Justin Bieber CD (tjah, het is een beetje de vakantie-tune geworden) en daarna het meest verrassende cadeau van de dag: Michel had namelijk vrijdag gezegd dat hij 100 dollar verloren had op de Strip, een geheel aannemelijk verhaal. Nu trok ik zomaar meer dan 400 dollar uit een envelop, zijn echte verdiensten van die dag! Ik verrast, Michel trots en de kinderen maar vragen: is dat veel geld??? Meer dan genoeg om vandaag te gaan shoppen in ieder geval en vanavond lekker uit eten te gaan bij de Mexicaan.
Het was al met al een heerlijke verjaardag, ook mede door een hele stroom aan berichten vanuit Nederland (en omstreken). Super leuk om zoveel felicitaties te ontvangen, bedankt allemaal!

Ik ga lekker nagenieten (met left-over taart en bier).
Voor iedereen die het tot het einde van het verhaal gered heeft: goed bezig! Tot de volgende keer, als we echt de Pacific hebben gehaald!