So long Mississippi

De laatste 10 dagen hebben we voornamelijk in Mississippi doorgebracht, en dat was 'a hell of a nice time'! Nadat we de naderende storm ontweken hadden door in 1 stuk naar Memphis te rijden hebben we het nieuws goed in de gaten gehouden. Wij kwamen er met een dag regen vanaf, maar bij New Orléans (waar we vandaan kwamen) werd een RV park door een tornado getroffen met 3 doden tot gevolg. Wij waren dubbel zo blij met onze voorzichtigheid dus!

​En zodra het droog was hebben we Blues-City Memphis bezocht. Omdat sommige musea niet zo boeiend zijn voor de kinderen en Michel er ook wat minder om geeft ben ik een ochtend alleen naar het Civil Rights Museum gegaan, op de plek waar Martin Luther King Jr. doodgeschoten is. Super interessant en het gaf een goede weergave van de geschiedenis sinds het ontstaan van de slavernij. Het weer was niet heel warm, dus zijn we in de middag ook naar een museum geweest, het Rock&Soul museum. Met headset op leerden we alles over het ontstaan van verschillende muziekstromen en konden we tussentijds veel 'gouwe ouwe' luisteren. Jorrit en Fenna waren wel gecharmeerd van alles wat ze hoorden en deden tussentijds stiekem een dansje (wat de andere bezoekers glimlachend bekeken).
Om de dag af te sluiten zijn we naar het Peabody Hotel gegaan, om 'the march of the Peabody Ducks te bekijken'. Wereldberoemd zijn ze, bij Oprah en Ellen geweest, Sesamstraat bezocht op 'de dag van het rubberen eendje' en nu mochten wij deze beroemdheden met eigen ogen van hun fontein naar de lift zien paraderen. Omdat beeld meer zegt stel ik voor dat jullie het allemaal even Googlen. Wij (Michel en ik) hebben ons krom gelachen om het hele festijn (met uiteindelijk 20 seconden actie) en de kinderen vonden het erg leuk.

De volgende dag hebben we ​Slave Haven Underground Railroad Museum bezocht; een huis waardoor slaven ontsnapten richting Canada, via de Mississippi rivier. De gids maakte het een heel indrukwekkende tour en het werd pijnlijk duidelijk dat de negroïde bevolking van koopwaar op de 'niggermarket' naar tweederangs burgers door de Jim Crow wetgeving, in 2016 door een groot aantal blanken nog steeds niet als gelijke wordt behandeld, noch er rechtgezet wordt wat deze mensen aangedaan is. Het enorme standbeeld downtown Memphis van de oprichter van de Ku Klux Klan en de Confederate flags die we regelmatig zien wapperen bewijzen dat des temeer. Je vraagt je al snel af wat je zelf had gedaan als je onderdeel was van dit deel van de geschiedenis, al is het misschien interessanter om te bedenken wat we op dit moment doen om te voorkomen dat dit nogmaals gebeurd (denkend aan de vluchtenlingencrisis in Europa en de verkiezingen hier, met Mr Trump als de meest waarschijnlijke kandidaat voor de republikeinen).

Na een paar indrukwekkende dagen was het tijd voor wat luchtigheid en zijn we naar Oxford gereden, waar we bij de universiteit belanden bij een baseball wedstrijd tussen Ole Miss (ook bekend uit de film 'the blind side' met Sandra Bullock) en Louiseville, Kentucky. Het was wat te fris om de hele wedstrijd uit te kijken, maar het was zeker leuk om dit feestje gade te slaan. Vooral toen Ole Miss een homerun sloeg en in het studentenvak aan de overkant van het veld iedereen zijn bier in de lucht gooide; bierfontein!!

Vanuit Oxford reden we door naar Tupelo waar we na een dagje relaxen begonnen zijn met de Natchez Trace Parkway. Deze trace werd vroeger gebruikt door handelaren die met hun boot en handelswaar de Mississippi afvoeren, alles verkochten (incl. boot), en vervolgens 440 mijl! naar huis liepen. Dit pad is tot National Park uitgeroepen en nu een parkway van Nashville tot Natchez. Onderweg zijn er eindeloos veel stops waar je indianendorpen kunt zien (of ja.. waar ze gestaan zouden hebben), hun mounts (zelf aangelegde heuvels om goden te eren/de chief op te laten wonen/enz) en een katoenplantage waar te zien was hoe dit tijdens de slavernij in zijn werk ging. We eindigden daar waar de parkway oorspronkelijk begon; in Natchez. Een klein toeristisch stadje, vooral bekend om zijn enorme Antebellum houses; prachtige landhuizen uit de 19e eeuw, gebouwd door de welvaart uit de katoenplantages, oftewel over de rug van.. je raad het al.. slaven. Natchez blijkt 1 van de armste stadjes van het land te zijn, er was dan ook een schril contrast tussen de toeristische wijk met al zijn enorme huizen en de reguliere woonwijken er omheen.
Onderweg naar Natchez leek het erop dat er weer een storm aan zat te komen, en omdat er deze keer geen ontwijken aan was dachten wij slim te zijn door een hotelletje te boeken. Tegen de tijd dat we daadwerkelijk in Natchez aankwamen was het gevaar geweken, geen storm te zien, enkel wat regen. Volgens mij zijn wij iets paniekeriger over dit soort weersverwachtingen dan de rest van de bevolking ;) Maar ja, geboekt is geboekt, en dus hadden we een nachtje in een hotel, waar natuurlijk niks mis mee is! Met gratis avondeten en ontbijt, een bad, fatsoenlijke wifi en een laundromat was het nog een goede deal ook en dus hebben we het er lekker van genomen.

Onze laatste stop in Mississippi was in Vicksburg, bekend om zijn National Militairy Park; een enorm park gewijd aan één van de bloedigste veldslagen in de Civil War. Met een toergids zijn we door het park gereden langs talloze monumenten voor alle staten waaruit de soldaten kwamen die in deze veldslagen gevochten hebben.
Die nacht stond Walmart op het programma, wat nog een beetje spannend werd doordat we ergens lazen dat er een moordenaar/verkrachter ontsnapt was uit de lokale gevangenis. Armed and dangerous dus! We hebben hem niet gezien, en zijn de dag erna snel doorgereden naar Louisiana.

Nu staan we 2 nachten op een heel relaxte minicamping in de middle of nowhere, in de buurt van Alexandria. Na de drukte van de afgelopen weken hebben we besloten de rest van de week niks meer te doen dan langzaam richting Houston te kachelen waar we maandag oma Lizanne en René gaan ontvangen. Wij hebben er enorm veel zin in dat ze langskomen, dus we tellen al een week af, nog 3 nachtjes te gaan!

See y'all later!